با تشکر از «حافظ» ، «محمد حسینی مقدم» ، «ماتئی ویسنی یک» ، «هدی قریشی شهری» و «منوچهری دامغانی» برای حضور در این شعر .…

زنِ این شعر تخت خوابیده مردِ این شعر تخت خوابیده بچّه ی شعر تخت خوابیده شعر بی شخصیت شروع شده . کارهایی که کرده خواهد…

دریچه باز شد و آخرین پرنده پرید «الف» به فکر پراکندگی ِ پرها بود اگرچه هیچ کسی برنگشت «رفتن» را هنوز منتظر آخرین خبرها بود…

اجزای تکّه تکّه ی یک زن را دیوارهای ریخته ی من را تردیدهای موقع رفتن را تف زد به خاطرات و به هم چسباند .…