فیلم برهنه (Naked)
این فیلم محصول سال 1993 به کارگردانی مایک لی است. از مایک لی متاسفانه تا به حال تنها یک فیلم دیگر دیده ام به اسم «آقای ترنر» که یادم می آید همان موقع خیلی خوشم آمده بود.
فیلم برهنه یا عریان، در ژانر کمدی سیاه و درام قرار می گیرد. داستان درباره ی مردی (جانی) است که پس از یک سکس خشن با یک زن شوهردار (شاید هم سکس‌ورکر) برای جلوگیری از کتک خوردن (توسط شوهر یا پاانداز زن) یک ماشین می دزدد و از منچستر فرار می کند به سمت لندن، و به گفته ی خودش به جای اینکه در منچستر کتک بخورد در لندن کتک می خورد. اما این به هیچ وجه داستان فیلم نیست، این تنها یکی دو دقیقه ی اول و قبل از تیتراژ فیلم است.
جانی آدم با مطالعه، عصبی و پر حرفی است که از هر فرصتی برای (یک) اغوای زنان، (دو) پیدا کردن جایی برای خوابیدن و البته که (سه) حرف زدن و حرف زدن و روی مخ آدم های اطرافش رفتن استفاده می کند. و همین سه مورد است که فیلم را پیش می برد.
من فیلم را دوست داشتم با اینکه کلیتش اذیتم کرد، با اینکه زندگی هیپی‌وار جانی را دوست نداشتم، با اینکه تند تند صحبت کردن و فلسفه بافی ها و ضد و نقیض گویی‌ها و زمین را به آسمان دوختنش روی اعصابم بود، با اینکه بیشتر ایده های فیلم درباره ی رستاخیز و خدا و ناامیدی بشر و پیشگویی های نوستراداموس و زندگی در حال و گذشته و… را قبول نداشتم، با اینکه با صحنه های سکس خشنی که در فیلم بود اذیت شدم، با اینکه در کل فیلم حتی یک زن و شاید بهتر است بگویم حتی یک شخصیت سالمِ غیرروانی وجود نداشت، با اینکه همه‌ی تصویرهای فیلم، زندگیِ شهریِ کثیفِ خشونت آمیزِ آدم ها را نشان می داد، با همه ی اینها می گویم فیلمِ خیلی خوبی بود.
فیلم برهنه، جایزه ی کن سال 1993 را برای بهترین کارگردانی و همچنین بهترین بازیگر نقش اول مرد برده است. همچنین نامزد یا برنده ی جوایز دیگری نیز شده است.

#ستون_معرفی_فیلم_و_کتاب_فاطمه