من فیلم ها و کتاب هایی که طی یک هفته ده روز گذشته دیده ام و خوانده ام را معرفی می کنم. درنتیجه خیلی از فیلم ها و کتاب های خوبی که قبلا دیده و خوانده ام، جایی در این معرفی ها ندارند. برای همین سعی می کنم اگر دارم اثری از نویسنده و کارگردانی معرفی می کنم، گریز کوتاهی به کارهای خوب قبلی اش هم بزنم. البته که این اشاره ی کوتاه برای آنها که دنبال کننده ی حرفه ای سینما و ادبیات هستند کافی خواهد بود.
یکی از کارگردان های موردعلاقه ی من «وودی الن» است و تقریبا بیشتر فیلم هایش را دیده ام. البته آنقدر زیاد فیلم دارد که آدم هیچ وقت نمی تواند مطمئن باشد. «آنی هال»، «رز ارغوانی قاهره»، «تقدیم به رم با عشق»، «همه آنچه که می خواستی درباره سکس بدانی اما هیچ وقت جرات نمی کردی بپرسی» و… چند تا از دوست داشتنی ترین فیلم هایش برای منند.
چند روز پیش فیلم دیگری از او دیدم با اسم «داخلی» Interiors
فیلم حول و حوش زندگی سه فرزندِ زن و مردی می گذرد که خیلی ناگهانی از یکدیگر جدا شده اند. هر کدام از سه دختر به همراه همسر/پارتنر خود هستند و زندگی مستقلی دارند. کنش های این سه خانواده در ارتباط با وضعیت روحی و زندگی پدر و مادرشان در فیلم نمایش داده می شود. فیلم سال 1978 ساخته شده، وودی آلن در آن بازی نمی کند، چندین جایزه ی معتبر را به خاطر کارگردانی و بازیگری گرفته است و حقیقتا بازی ها خیلی خوب بودند. قصه همان نگاه روانکاوانه ی همیشگی وودی آلن به انسان شهری را دارد اما موضوع فیلم، کشش و جذابیت آنچنانی نداشت.
دیدگاهتان را بنویسید