فیلم I’m a Cyborg, But That’s OK
به کارگردانی Park Chan-wook
محصول سال ۲۰۰۶ کره است.
از این کارگردان، قبلا سه‌گانه‌ی انتقام (همدردی با آقای انتقام، پسر پیر، بانوی انتقام) و همچنین کنیز را معرفی کرده بودم. هر پنج فیلم، قابل تاملند و پیشنهاد می‌کنم ببینید.
داستان این فیلم از این قرار است که یانگ‌گون، که در یک کارخانه‌ی ساخت رادیو کار می‌کند، معتقد است که یک سایبورگ (انسان-ماشین) است. او سعی می‌کند از طریق برش مچ و وصل کردن سیم برق به دستش، خودش را شارژ کند. درضمن که حاضر به خوردن هیچ غذایی نیست، چون اعتقاد دارد دستگاه‌های داخلی‌اش خراب می‌شوند. این ماجرا او را به تیمارستان می‌کشاند. لوکیشن بیشتر فیلم در این آسایشگاه است و فیلم در تعامل با سایر بیماران روانی شکل می‌گیرد.
فیلم شامل فضاهای رئال (زندگی واقعی) و تصورات غیررئال بعضی از بیماران آسایشگاه است. شخصیت‌های فیلم معصومند و با تمام خشم و رفتارهای احمقانه‌ای که دارند، اما بی‌گناه و دوست‌داشتنی‌اند.
اما پارک چان ووک دست از «انتقام» برنمی‌دارد. در این فیلم هم سوژه‌ی انتقام با شکل و بستری متفاوت به تصویر کشیده می‌شود. دختری که می‌خواهد به خاطر از دست دادن مادربزرگش، از کل سفیدپوش‌ها (کادر پزشکی) انتقام بگیرد. یانگ گون به دنبال پیدا کردن هدف وجودی خودش است که باید فیلم را ببینید و ببینید که در پایان آیا او موفق به کشف آن جمله‌ی ناتمام از زبان مادربزرگ و پیدا کردن خودش خواهد شد یا نه.

فاطمه اختصاری
#سمفکف#ستون_معرفی_فیلم_و_کتاب_فاطمه