سالی پاتر، متولد ۱۹۴۹ بریتانیا است. او کارگردان، فیلمنامه نویس، شاعر، خواننده و موزیسین است. از بین تمام این هنرها، من موزیکهایی که برای دو فیلم ساخته را شنیده ام و دو فیلم او را هم دیده ام. مهمانی (Party) را قبلا در همین #ستون_معرفی_فیلم_و_کتاب_فاطمه معرفی کرده ام و حالا می خواهم خیلی خلاصه، فیلم دیگری از او به نام Ginger & Rosa را معرفی کنم.
جینجر و روزا درباره ی دو دختر نوجوان است. فیلم با لحظه ی تولد آنها در لندن، سال ۱۹۴۵، همزمان با واقعه ی هیروشیما شروع می شود و بعد فلش فوروارد می خورد به ۱۷ سالگی شان. آنها اوقات زیادی را با هم می گذرانند و زندگی شان تحت تاثیر یکدیگر است. پدر جینجر یک نویسنده و استاد دانشگاه است. پس از اینکه جینجر به خانه ی جدیدش نقل مکان می کند اتفاقاتی رخ می دهد که گره اصلی فیلم است.
در این فیلم هم (مانند فیلم پارتی) کنش اصلی، «روابط» است و تفکرات مختلف آدم ها درباره ی آن و کلا چیستی زندگی. در کنار نگرانی آدم ها درباره ی صلح، مرگ، آزادی و… که همگی مفاهیمی قابل تاملند.
در فیلم های پاتر، دیالوگ ها مهمند. در فیلم «بله» دیالوگ ها شعرند، اما چون به صحبت مردم عادی نزدیک است ممکن است مخاطب متوجه شعر بودن آن نشود.
من کارهایش را دوست دارم و شایسته ی معرفی می دانم. چون نگاه پاتر به دنیا، زندگی، و شیوه ی تحلیل و به تصویر کشیدنش را دوست دارم. شخصیت پدر در این فیلم، نویسنده ای ست آتئیست که به آزادی اعتقاد دارد. برای به دست آوردن آزادی تاوان داده و قوانین را شکسته است. حالا در جایگاهی ایستاده که نقد می شود و شاید خودش نیز از نتیجه ی کارش متاسف باشد.
پاتر استاد موقعیت های «ارّه» است. اره ای که وسط یک ماجرا گیر کرده را به هر طرفی بکشی، بریدگی و زخمی ایجاد می کند. در اوج فیلم، من خودم را جای جینجر، روزا، مادر جینجر و پدر روزا که می گذاستم، احساس می کردم حق با من است. اما اینکه هر کسی می تواند حقی داشته باشد، لزوما به معنای آن نیست که آن حق «درست» است. (شاید این عدم قضاوت و نقد روابط انسانی، شما را به یاد فیلم های اصغر فرهادی بیندازد.)
پیشنهاد می کنم فیلم را ببینید.

فاطمه اختصاری

 #ستون_معرفی_فیلم_و_کتاب_فاطمه