از این کارگردان انگلیسی این فیلم‌ها را دیده‌ام:
۱ &۲. Trainspotting 1 & 2
۳. A Life Less Ordinary
۴. 28 Days Later
۵. Slumdog Millionaire
۶. 127 Hours
۷. Trance
اگر به فیلم ترین‌اسپاتینگ ۱ نمره‌ی ۵ از ۵ بدهم، به شماره‌ی دو اش ۴ از ۵، به یک زندگی کمتر معمولی هم ۴ از ۵، به ۲۸ روز بعد ۲ از ۵، به میلیونر زاغه‌نشین ۲ از ۵، به ۱۲۷ ساعت ۳ از ۵ و به خلسه ۴ از ۵ می‌دهم.
به این طریق اگر یکی از این فیلم‌ها را دیده باشید، می‌توانید بفهمید که چقدر با من هم‌سلیقه هستید. اما در کل باید بگویم که این کارگردان فیلم‌های خوش‌ساختی می‌سازد. بازیگرانش، هم حرفه‌ای‌اند و هم خوب بازی می‌کنند. کمدی سیاهی که در بعضی از کارهایش داشته، خوب جواب داده و در نهایت قصه‌گوی خوبی است، مگر اینکه برود سراغ ساختن فیلم بر اساس واقعیت/زندگینامه (۱۲۷ ساعت) یا اقتباس از کتاب (میلیونر زاغه‌نشین) که دیگر نمی‌تواند آن ایده‌های بکرش را پیاده کند.
درباره‌ی تمام فیلم‌ها نمی‌شود اینجا صحبت کرد اما می‌خواهم مختصری درباره‌ی ترین‌اسپاتینگ‌ها بگویم و پیشنهاد کنم حتما ببینیدشان:
برای دیدن این فیلم باید حتما نسخه‌ی یک آن را که محصول سال ۱۹۹۶ است ببینید. داستان نسخه‌ی یک زندگی چند جوان معتاد به مواد مخدر (هرویین) و سرکشی‌های آنهاست. اگر بخواهم داستان را در شماره‌ی دو بگویم باعث لو رفتن فیلم یک می‌شود و فقط همین را بگویم که در شماره‌ی دو بازیگران همان قبلی‌ها هستند و ماجرا، اتفاقات بعد از بیست سال همان شخصیت‌هاست که حالا درگیر هرویین هستند همچنان یا نیستند؟ آن شور و حال سابق را دارند یا ندارند؟ و چقدر از آن رفاقت باقی مانده است؟
فیلم دو فیلمی ست درباره‌ی «گذشته» و در تمام سکانس‌ها و اتفاقات، ردپای شماره‌ی یک و شور و جوانی این شخصیت‌ها پیداست. نوع فیلم‌برداری، تدوین، روایت، بازی‌ها و کلا کارگردانی دنی بویل در هر دو فیلم بسیار خوب بود. هرچند که ایده‌ها و شیطنت‌های سینمایی شماره‌ی دو به خوبی یک نبود.
فاطمه اختصاری
#ستون_معرفی_فیلم_و_کتاب_فاطمه
دیدگاهتان را بنویسید