اگر یادتان باشد چند روز پیش گفتم یک فیلم عالی دیده ام. حالا می خواهم معرفی اش کنم:
انجیل (عهد) کاملا جدید. (The Brand New Testament )
به کارگردانی Jaco Van Dormael
محصول مشترک سال ۲۰۱۵ سینماهای فرانسه، بلژیک و لوکزامبورگ
این فیلم یک کمدی فانتزی است درباره ی دختر خدا!

فیلم از زاویه ی دید دختر خداست. خدا، مردی ست عوضی که به زنش که یک الهه ی بی‌سروصداست زور می گوید، با دختر ده ساله اش «اییا» دچار مشکل است و پسرش «جیسس» سال ها پیش از خانه فرار کرده و برای خودش با حواریونش برنامه ها داشته است. خدا زندگی پوچی دارد و در اتاق کارش اوضاع جهان را به طرز سادیستیکی رسیدگی می کند تا یک روز دختر تصمیم می گیرد از این خانه ی بی در و بی خروجی و ورودی فرار کند، به دنیا پا بگذارد، حواریونش را پیدا کند و یک انجیل جدید بنویسد. فیلم، دختر و تجربیات جدید ملاقات با حواریون را با نگاهی سرشار از نکات ریز طنازانه، هجوآمیز و گاهی شاعرانه دنبال می کند. راوی ها به تناوب تغییر می کنند. حتی حواریون ممکن است در اپیزود خود با دو راوی بچگی و بزرگسالی خود ظاهر شوند. دوربین شخصیت دارد و حرکت دوربین با توجه به کاراکتر موردنظر تغییر رویه و شکل قاب بندی دارد. تصاویر زیبا و هوشمندانه اند. شخصیت های فیلم خیلی خوب پرداخته شده اند و البته که بازی ها هم بی نظیر است. در انتخاب حواریون و ویژگی های اخلاقی آنها هم خیلی خوب مسائل روان شناختی و گستردگی سلایق موجود در جهان اعمال شده است. در جهان این فیلم از حواری قاتل و شهوتران بگیر تا حواری درگ کویین (زن پوش) یا شاید هم ترنسکشوال و زوفیل (حیوان خواه) و دارای معلولیت پیدا می شود. و مگر جهان ما چیست جز سلایق و عقاید متفاوت آدم هایی که همه شان می توانند مهربان باشند، عاشق شوند و جمله ای بگویند که آیه ای از کتاب مقدس باشد. و اصلا تقدس یعنی چه؟ مگر جمله ی مقدس غیر از حرف هایی است که از اعماق دل می آید، از آن ناکجای خاموش و کاملا صادق آدم.

«پدرم روزهاش رو صرف وضع قانون های جدید برای حال گیری از آدما کرد. قانون ۲۱۲۷: مقدار خوابِ لازم همیشه ده دقیقه بیشتره! قانون ۲۱۲۹: تا وقتی بدن کامل در وان قرار نگیره، تلفن زنگ نمی زنه. قانون ۲۱۲۵: یه نون مربا زده، همیشه از سمت مربا می افته. قانون ۲۱۲۶: بشقاب‌ها هیچ وقت تا بعد از شستن شکسته نمیشه. قانون ۲۲۱۸: صف بغلی، همیشه زودتر حرکت می کنه. قانون ۲۲۳۱: بدبختی ها همیشه با هم میان.»

این فیلم دربردارنده ی نگاه تازه ای به داستان خدا و جهان و زندگی است. من با آن خندیدم، گریه کردم و پر از احساسات و ایده شدم. این حال خوب را هم به شما پیشنهاد می کنم.

ژاکو فان دورمال، کارگردان این فیلم، را با دو فیلم دیگری که از او دیده بودم و دوست داشتم می شناختم. «روز هشتم» و «آقای نوبادی» که قبلا در همین ستون معرفی کرده بودم. در این فیلم خودش هم بازیگر نقش حواری شهوتران است.

بازیگر نقش خدا، بونوا پولورد Benoît Poelvoorde است که اگر یادتان باشد در همین ستون، فیلم «انسان سگ را گاز می گیرد» با بازی تاثیرگذار او را معرفی کرده بودم.
از Pili Groyne، بازیگر اصلی فیلم تا به حال کاری ندیده ام، اما بازی اش خوب بود و امیدوارم در بزرگسالی هم خوب بماند.

فاطمه اختصاری
#ستون_معرفی_فیلم_و_کتاب_فاطمه