فیلم «آبنبات»
یا چگونه کام همگان را تلخ کنیم
فیلمی ساخته ی کارگردان انگلیسی David Slade، محصول سال 2005.
داستان درباره ی دختری ست 14 ساله که با مردی 32 ساله در اینترنت آشنا می شود، قرار می گذارد و به خانه اش می رود. مرد عکاس مدل است، تنها زندگی می کند و رفتارش بسیار معمولی و حتی به نسبت، محترمانه است. دختر برای هر دویشان نوشیدنی درست می کند و برخلاف تصوری که از ابتدای فیلم داشته ایم، مرد بیهوش شده و وقتی به هوش می آید خودش را بسته به صندلی پیدا می کند. دختر او را متهم به hebefili (نوعی از پدوفیلیا که شخص به کودکان 11 تا 14 ساله علاقه مند است) کرده و شروع به آزار و اذیت و شکنجه ی او می کند.
نه همه ی فیلم، اما قسمت زیادی از فیلم را (همان قدری که ویکی پدیای انگلیسی اش تعریف کرده بود) تعریف کردم. چیزی که می ماند نوع شکنجه ها، اینکه آیا مرد اعتراف می کند یا نه، مقصر است یا نه، دختر حق دارد او را شکنجه کند یا نه،مرد می تواند خود را آزاد کند یا نه، اگر توانست با دختر چه می کند و چیزهایی از این قبیل مانده که اگر با نقد منفی من باز هم تمایل به دیدنش داشتید می توانید بروید سراغش.
فیلم از لحاظ سینمایی خوب شروع می شود. کشش و تعلیق خوبی دارد. بازی ها بسیار تاثیرگذار و عصبی کننده است. اما چرا نباید این فیلم را دید؟
روایت فیلم دچار ایراد است. به دلیل اینکه نمی خواهم بیشتر از این فیلم را لو بدهم نمی توانم با مثال های دقیقی توضیح بدهم. اما چرا باید در انتهای فیلم داستان عوض شود یا دقیقا در دقایق پایانی مسائلی مطرح شود که در طول فیلم آنچنان که اهمیت داشته اند به آنها پرداخته نشده. آیا اینها فقط برای جمع کردن فیلم و توجیه تمام خشونت هایی که اگر چه عریان نبودند اما در کل فیلم حضور داشتند آورده نشده؟! و صحنه ی پایانی فیلم هم از لحاظ من منطقی نبود. درواقع هر چه به سمت پایان فیلم نزدیک میشویم سیر اتفاقات غیرمنطقی سرعت می گیرد تا اینکه در صحنه ی پایانی به اوج خود می رسد.
در تمام مدت فیلم به این فکر می کردم، حتی اگر اتهامی که به مرد وارد شده درست باشد، آیا یک دختر 14 ساله و یا حتی یک دختر 44 ساله یا هر کس دیگری حق دارد با یک انسان چنین رفتاری را بکند؟ آیا انتقام، اجرای عدالت است؟ آیا حتی اگر فرد مجرم به خاطر جرم ثابت شده اش مجازات مناسب نشود، این حق را برای سایرین فراهم می کند که عدالت را شخصا روی او اعمال کنند؟ آیا هر کسی برای اجرای عدالت مناسب است؟
و در تمام موارد جوابم «نه» بود. و فکر می کنم خیلی خطرناک است اگر فیلمی بخواهد با انواع و اقسام توجیه ها این جواب را به سمت «بله» ببرد. شاید اگر این فیلم مخاطب را بین جواب های بله و خیر معلق نگه می داشت، دچار لایه های معنایی بیشتری می شد. اما دیدگاه فعلی اش، نه تنها قابل تامل نیست، بلکه می توان گفت از انسانیت به دور است.
و در انتها یک سوال دارم: کدام یک معصوم ترند؟ یک پدوفیل یا یک بیمار روانی که به شدیدترین اشکال افراد را شکنجه می دهد؟
حرف کلی من درباره ی این فیلم این است که فیلم هم از لحاظ اندیشگانی فیلم خوبی نبود و هم از لحاظ سینمایی قوی نبود. شاید اگر یکی از این کفه های ترازو سنگین تر می شد، پیشنهاد دیدنش را می دادم.
دیدگاهتان را بنویسید