منتشر شده در سه‌شنبه, 13 اکتبر 2015
خبر صدور احکام سنگین برای دو شاعر جوان فضای مجازی را پر کرده است. فاطمه اختصاری بیست و نه ساله است و سید مهدی موسوی سی و نه ساله. حکم فاطمه یازده و سال ونیم سال حبس و نود و نه ضربه شلاق است و حکم مهدی نه سال حبس و نود و نه ضربه شلاق. فاطمه دانشجوی اخراجی دکترای مامایی است. او به دلیل فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی اخراج شده و مهدی دکترای داروسازی دارد.
هر دو شاعرند و به عنوان سرایندگان غزل پست مدرن شناخته شده‌اند. شاعرانی که شعرهایشان پر از اشاره به واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی است. بارها کتاب‌هایشان ممنوع شده، از نمایشگاه کتاب جمع شده و خمیر شده و شعرهایشان اجازه انتشار نگرفته است.
سید مهدی موسوی کارگاه‌های غزل پست مدرن را راه اندازی کرد و فاطمه اختصاری شاگردش بوده، شاگردی که خیلی زود خودش را در این سبک شعری جا انداخت، بعدها هر دو با هم نشریه «همین فردا بود» را راه اندازی کردند که نشریه تخصصی غزل پست مدرن بود اما خرداد سال هشتاد و هشت این نشریه هم لغو امتیاز شد.
شاهین نجفی در چند آلبومش از شعرهای این دو خواننده جوان استفاده کرده و همین موضوع ابزاری برای حمله رسانه‌های تندرو به این دو شاعر است. باشگاه خبرنگاران جوان، سال 91 در گزارشی با عنوان «مهدی موسوی کیست و چگونه به خواننده مرتد کمک می‌رساند»، به این شاعر تاخت و از نهادهای امنیتی خواست که او را دستگیر کنند. حمایت از حقوق زنان یکی دیگر از موضوعاتی بود که از سوی رسانه‌های اصولگرا روی آنها حساسیت ایجاد کرده بود. همان سال، فاطمه اختصاری با پوشش پسرانه برای دیدار بازی ایران و کره جنوبی وارد ورزشگاه آزادی شد و عکس او کنار مهدی موسوی در فضای مجازی منتشر شد.
هفدهم آذر ماه سال نود و دو مهدی موسوی و فاطمه اختصاری بازداشت شدند و بعد از نزدیک چهل روز انفرادی به قید وثیقه آزاد شدند. امیر رئیسیان وکیل این دو شاعر به ایران وایر می‌گوید: «پرونده این دو شاعر از همان زمان مفتوح بود و نزدیک شش بار رسیدگی آن تجدید شد. آخرین جلسه فکر می‌کنم سی ام یا سی و یکم شهریور امسال برگزار شد، اما تاریخ حکم صادر شده به اول تیرماه برمی‌گردد. یعنی این حکم سنگین قبل از برگزاری آخرین دادگاه موکلان من صادر شده و دفاعیات آنها در آخرین جلسه در نظر گرفته نشده است.»
او در توضیح احکام صادره برای دو موکلش می‌گوید: «این احکام برای توهین به مقدسات، روبوسی و دست دادن با محارم و انتشار تصاویر غیر اخلاقی در شبکه های مجازی و تبلیغ علیه نظام به عنوان اتهام دیگری برای خانم انتصاری در نظر گرفته شده و نگهداری گاز اشک اور هم یکی از اتهمات آقای موسوی بوده که برای این اتهام سه سال حبس صادر شده است. در مجموع فاطمه اختصاری به یازده سال ونیم حبس و مهدی موسوی به نه سال حبس محکوم شده‌اند و هر دوی آنها برای دست دادن و روبوسی با نامحرم حکم نود و نه ضربه شلاق گرفته اند.». امیر رئیسیان تاکید می‌کند که این حکم بدوی است و آنها قرار است در مهلت قانونی تقاضای تجدید نظر کنند.
او در پاسخ به پرسش «ایران وایر» درباره مبنای حکم روبوسی و دست دادن به محارم می‌گوید: «ماجرای روبوسی برگرفته ازیک تصویر است که در فضای مجازی منتشر شده و در مورد دست دادن، خود قاضی چنین برداشت کرده که این دو با هم دست می‌دهند و از ایشان سوال کرده و ایشان در جواب گفته شاید یک موقعی هم به یک نامحرمی دست داده باشم و این موضوع مبنای حکم قرار گرفته. یعنی مستندات محکمی در پرونده وجود ندارد. کنکاش و جستجو در حوزه خصوصی کردند و این‌ها مبنای حکم قرار گرفته است.»
قاضی رسیدگی به پرونده این دو شاعر جوان، قاضی مقیسه است که شهرت زیادی در صدور احکام طویل المدت برای فعالان مدنی و سیاسی دارد. او برای توهین به مقدسات هم به آهنگ‌هایی که شاهین نجفی از اشعار این دو شاعر خوانده اشاره کرده است: « گفتند یک خواننده ای در یک آهنگی توهین به مقدسات کرده، شما با آن خواننده همکاری داشتید، پس شما هم توهین به مقدسات کرده‌اید. خلاصه استنادی که دادگاه انجام داده، همین است.»
وکیل این پرونده امیدوار است در دادگاه تجدید نظر این احکام تغییر کند و می‌گوید: «اشکالات زیادی در پرونده وجود دارد. حکم ریاضت دنیوی فراوانی دارد و استدلالاتی که در حکم به آن استناد شده، بنیاد واقعی ندارد و اصلا بعضی از چیزهایی که عنوان شده هیچ مبنایی ندارد.» او در این باره مثال هم می‌زند: «گاز اشک اوری که آقای موسوی به خاطر آن سه سال محکوم شده، اصلا گاز اشک آور نیست و یک اسپری دفاع شخصی است که چون آقای موسوی پزشک است با مجوز آن را دریافت کرده، گرفتن این اسپری‌ها برای پزشکان مجاز است. تاریخ مصرفش هم گذشته بوده اما دادگاه به هیچ کدام از این‌ها توجهی نکرده و این اسپری دفاع شخصی را گاز اشک‌آور در نظر گرفته و بر مبنای آن حکم صادر کرده است.»
پس از صدور این حکم مهدی موسوی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: « «صدور چنین احکام ناعادلانه‌ای به جرم شعر گفتن و کتاب چاپ کردن در سرزمینم را تنها لکهٔ ننگی بر شعور انسانی و آزادی بیان می‌دانم و امیدوارم که روزی در این سرزمین عدلی جاری شود که کسی را به جرم شعر گفتن و آزاده بودن به زندان‌های طویل المدت محکوم نکنند.»
دیدگاهتان را بنویسید