منتشر شده در 28 آوریل, 2017

دکتر «افشین یداللهی» را اکثر مردم با ترانه های زیبا و همکاری هایش با خوانندگانی نظیر احسان خواجه امیری، خشایار اعتمادی، محمد اصفهانی، قاسم افشار، سالار عقیلی، علیرضا قربانی و… می شناسند. اما او بالعکس بسیاری از هنرمندان، رشته ی تحصیلی خودش یعنی روانپزشکی را نیز بسیار جدی می گرفت و چه در مطبش و چه در تعدادی از برنامه های تلویزیونی به طور جدی به این رشته می پرداخت.

در تابستان 1394 بود که او با ادغام مباحث ادبی و روانشناختی سعی کرد جنبشی را در دنیای مجازی ایجاد کند که هدف اصلی آن پاکسازی این فضا و دوری از ابتذال بود. در ابتدا برای این جریان، هدف هایی نظیر افزایش نقدپذیری هنرمندان و حکمفرما شدن فضای نقد و جلوگیری هنرمندان از لشکرکشی هوادارانشان برای سرکوب منتقدین تعریف شده بود. پس از ایجاد هشتگ «ضد زرد» در اینستاگرام و حمایت دیگر هنرمندان در فضای مجازی از آن، در تابستان سال 94 بیانیه ای توسط «افشین یداللهی»  در خبرگزاری ها (به همراه امضای تعدادی از هنرمندان) منتشر شد که حرف اصلی آن در واقع احساس مسوولیت هنرمندان نسبت به رفتارهای طرفدارانشان بود. اما به سرعت هشتگ و پیام «ضد زرد» همه گیر شد و با امضای تعدادی از اهالی ورزش، ژورنالیسم، سینما و… به عرصه های دیگری نیز وارد شد و معنایی وسیع تر یافت.

در واقع «ضد زرد» تکلیف تمام هنرمندان و سلبریتی ها برای نقدپذیری و همچنین ایستادن در مقابل بی اخلاقی های دیگران در عرصه ی هنر بود. البته بسیاری از هنرمندان هم این نقدها و مباحث را برنمی تافتند و بسیاری دیگر نیز اگرچه ظاهراً آن را تایید می کردند اما در عمل به همان رفتارهای غیراخلاقی چه در هنرشان و چه در سکوت در مقابل بی اخلاقی های طرفدارانشان ادامه می دادند. موضع گیری تعدادی از هنرمندان در مقابل این جریان و همچنین سکوت عده ای دیگر باعث شد که این جریان هرگز نتواند به رسالت خودش به طور کامل عمل کند اما تلنگر خوبی بر وضعیت بیمار هنر امروز و طرفداران هنرمندان در دنیای مجازی بود.

با مرگ زودهنگام «افشین یداللهی» در آخرین روزهای زمستان سال 1395 هنر معاصر علاوه بر از دست دادن ترانه سرا و شاعری موفق، جریانسازی برای اصلاح وضعیت هنر (مخصوصاً در فضای مجازی) را از دست داد. معلمی که چه در کارگاه هایش و چه در جلساتش در خانه ی تهران، سال های سال برای نهادینه شدن اخلاق انسانی در هنر تلاش کرده بود. در روزهای اخیر عده ای از جمله زهرا عاملی، سید مهدی موسوی و… تلاش کرده اند تا با زنده کردن هشتگ ضدزرد و نوشتن مطالبی با این مضمون، علاوه بر زنده نگه داشتن خاطره ی افشین یداللهی به اصلاح وضعیت بیمار هنر ایران دست بزنند. مطلبی که در اینجا می‌خوانید یکی از نقدهای «سید مهدی موسوی» بر ترانه ی معاصر است که زیر عنوان هشتگ «ضدزرد» سعی دارد با نقد محتوای بیمار تعدادی از ترانه ها و موزیک ها، تلنگری به جامعه ای بزند که مسائلی نظیر ریسیسم، پوپولیسیم، سکسیسم، هوموفوبیا، شوونیسم و… در آن بیداد می کند. هرچند شاید این موج ها در دریای بی اخلاقی حاکم بر هنر و جامعه گم شود و کاملا بی تاثیر باشد.