پستان‌هایم را از من بگیر، هوا را نه!

منتشر شده در مجله تابلو ۱۳۹۲

 

یکی از شایع‌ترین انواع سرطان، سرطان پستان است که از نظر ابتلا بیشترین آمار را در بین زنان دارا بوده و به عنوان دومین علت عمده فوت ناشی از سرطان‌ها در زنان محسوب می‌شود. احتمال ابتلای به این سرطان در طول عمر برای زنان ۱۰ درصد است. به عبارت دیگر از هر ۱۰ زن یک نفر به سرطان پستان مبتلا می‌شود. بر طبق آمار سازمان جهانی بهداشت میزان بروز این بیماری ۸/۱ تا ۲ درصد در سال رو به افزایش است.
انتشار خبر جراحی های آنجلینا جولی، برای جلوگیری از ابتلای به سرطان پستان، من را یاد پروژهٔ عکاسی Scar انداخت. این پروژه مجموعه‌ای است از پرتره‌هایی در ابعاد بزرگ از زنانی که از سرطان پستان جان سالم به در برده‌اند. این عکس‌ها را عکاس مُد، دیوید جی گرفته است و در ابتدای کار به عنوان عکس‌هایی برای جلب آگاهی کمپین مبارزه با سرطان پستان مد نظر بودند.
(لینک عکس‌های پروژه: http://www.thescarproject.org/gallery/)
این عکس‌ها تصویر برهنهٔ زنانی است که اغلب تحت جراحی پستان بوده‌اند و این سوژه راوی شجاعت و شهامت زنان در مبارزه با این بیماری است. موضوع آثار، یعنی حضور بدنی بدون پستان، و کشیدن آن به زیر نگاه خیره به جای در پستو نگه داشتن، به تابوزدایی و ترس زدایی از مبارزه با این بیماری کمک بسیاری می‌کند.
شاید کار آنجلینا جولی، به عنوان یک بازگر، یک عمل پاپیولار و تبلیغاتی تلقی شود اما از دیدگاه جامعهٔ پزشکی قابل تقدیر خواهد بود. وقتی یک بازیگر مشهور سینمایی، که تکیهٔ بسیاری از فیلم‌هایش بر روی بدن او نیز بوده، خودش را در معرض این جراحی قرار می‌دهد و بعد با جرات تمام آن را اعلام می‌کند، این عمل می‌تواند یک پیام تبلیغاتی بهداشتی باشد برای تمام زنانی که از درمان‌های سرطان وحشت دارند. برای تمام زنانی که سعی در پنهان کردن بیماری خود و ضایعات پس از آن را دارند و این باعث افسردگی آن‌ها می‌شود.
حتما عده از ما غزاله علیزاده، نویسندهٔ ایرانی را به یاد داریم که پس از ابتلا به سرطان پستان و جراحی برداشتن پستان‌ها، دچار افسردگی شدیدی شد و در مقابله با این اتفاق، خودکشی را انتخاب کرد و جسد حلق آویز شده‌اش را در جنگل‌های رامسر برای مخاطبان داستان‌هایش به جا گذاشت.
اگرچه هیچ چیز مثل معاینه‌های سالیانه در جلوگیری و تشخیص زودرس این سرطان نمی‌تواند در این زمینه کمک رسان باشد، هیچ چیز هم جایگزین همراهی و همدلیِ مردانِ کنار فرد بیمار نمی‌شود. چرا که بخش بزرگی از ترس زنان ناشی از احتمال پس زدن و ایگنور کردنِ آن‌ها توسط مردان است. حضور براد پیت، همسر آنجلینا جولی و بازیگر سینما در تمام مراحل این جراحی نیز حضوری موثر و قابل تقدیر بوده است.
با اتفاقی مثل این و حرکت‌های مشابهی مثل فیلم «۴+۱۰» مانیا اکبری که آن هم حکایتی از سرطان پستان کارگردان و زنان دیگر مبتلا به این بیماری است می‌توان امید داشت که زنان مبتلا و یا در معرض ابتلا به این بیماری با رویکرد و نگرش مثبت‌تر و متفاوتی به سمت درمان و پیشگیری از آن حرکت کنند.


Comments

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *